جشنواره اردیبهشت روزسوم

                         

                                      روزسوم       

 

جشنوارۀ چهارم هم به پایان رسید؛ به خوبی وخوشی. در این سه روزفیلم ها را دیدیم ازبد تا خوب.

ولی اگرچند نکته رعایت می شد شاهد جشنواره ای موفق تربودیم . نیازی نبود همۀ فیلم ها دربخش مسابقه باشند می شد بخش هایی جنبی درنظرگرفت تا دربخش مسابقه شاهد فیلم های قوی ترباشیم نه انبوه درهم جوشی ازفیلم های خیلی بد ودرکنارآن ها تعدادی فیلم خوب. با این کارتماشاگرخسته ازدیدن فیلم های ضعیف فیلم های خوب را هم به خوبی نمی دید دیگراینکه نشست با داوران می توانست اندکی تخصصی ترومفید ترباشد.

برگزاری جلسات نقد وبررسی بعدازفیلم خیلی مفید است ولی متاسفانه خیلی ازفیلم سازان دراین جلسات شرکت نکردند وکلا وقتی که به این جلسات اختصاص داده شده بود اندک بود ومسئلۀ دیگراینکه بعدازبه پایان رسیدن جشنواره خوب است جلساتی به منظورنگاهی دقیق تربه فیلم ها برگزارگردد.

 

 

فیلم ها

1. چاه                              18 دقیقه           علیرضا داوری             داستانی

2. بنی آدم                         4   //               اعظم پوربخشی              //

3. صدای دست ها               3   //               محمد رئیسی                  //

4. گمون                            7   //              یوسف شاکری                 //

5. چوب الف                     11   //              نسرین عبادی                  //

6. موما                            10   //              هاجرکریمیان                   //

 

 

درمورد این فیلم ها می توان همان چیزهایی را گفت که پیش ازاین نیزگفته ام .

طرح داستانی و فیلم نامۀ ضعیف

اشکالات متعدد تکنیکی

اجراهای نا پخته

اشکال عمدۀ موسیقی

7. حیات درزیرآب               9    //            خلیل ذاکری                    مستند

8. طبیعت زیبا                    12   //           غلامرضا رحیمی                //

9. مارس                           24   //           محمد احمدی                       //

10. علم شمشیری                9    //            مجید ذاکری                         //

11. رقص شمشیر               5     //            حسن بازماندگان              تجربی

 

دراکثرمستند ها نبود یک ایدۀ مرکزی ، تحقیقات بسیار کم ، تدوین و ریتم نامناسب ، پرداخت ضعیف به سوژه باعث شده است که فیلم ازدست برود وقضیۀ جالب امسال هم فیلم هایی بودند که در زیرآب فیلم برداری شده بودند، با اینکه کارگردانان زحمت زیادی کشیده بودند ولی نتیجه زیاد پذیرفتنی نبود. مثلا در مورد فیلم حیات درزیرآب با وجود اینکه شاهد تصاویری زیبا از ماهی ها وموجودات دریایی بودیم اما فیلم صرفا ردیف کردن این تصاویردر پی هم بود نه چیزی بیشترودرمیانۀ فیلم بیننده احساس میکرد شاهد پخش نماهنگی از تلویزیون است یا درمورد فیلم مارس که دربارۀ زنی ازشهرزلزله زدۀ بم که برای اولین بارپس اززلزله به شهرخود برمی گردد وشاهد خانۀ ویرانی است که فرزندان وخانواده اش درآن جان سپرده اند.

مستندی پرسوزوگدازوصرفا احساسی که به لحاظ بصری نیز حرفی برای گفتن ندارد.

درمورد علم شمشیری اتفاق جالبی افتاد وآن حضورمستند باورمیناب بود که به لحاظ موضوعی خیلی به هم شبیه بودند وامکان مقایسه را بین این دو مستند فراهم کرد.

 

12. باورمیناب                12  //             امید وحدانی                      مستند

 

مستندی بسیارزیبا ، دارای تدوینی مناسب، ریتمی خوب و پیشبرنده ، کارگردانی درخورتوجه و خلق فضاهای تاثیرگذار.

مستندی درمورد یک باور؛ که روند برگزاری مراسمی سنتی مذهبی درمورد یک علم را نشان می دهد.

دوربین فیلم ساز مانند یکی از همین مردم مشتاق به ثبت این تصاویرمشغول است. فیلم علم شمشیری نیز تقریبا همین رویداد را درشهری دیگر (قشم) به تصویر کشیده است اما این مستند ازضعف تصویری وریتم نامناسب ضربۀ بسیاری خورده وتماشاگر را با خود همراه نمی کند اوخود مراسم را نیز به گونه ای خلاق به تصویرنکشیده اما درمقابل باورمیناب با استفاده از تصویربرداری قدرتمند وخلق فضا های تاثیرگذار استفاده از المان هایی مانند رنگِ زرد پارچه ای که به دورعلم پیچیده اند درمیان آن همه سیاهی لباس مردم بافت تصویری خوبی خلق کرده است وازمعدود فیلم هایی درجشنواره بود که استفادۀ به جایی ازموسیقی کرده بود.

 

13. اسرارپیرهارون            14 //             ابراهیم احمدی               مستند

 

مستندی درمورد کوه ورودی درداراب که ازامکانت خوبی هم برای ساخت آن استفاده شده بود وبه گفتۀ کارگردان برای پخش ازشبکۀ 4 ساخته شده است.

 

14. یک پلان بلند              7   //             حسن بیداروند                 داستانی

 

ابتدا مبلی را می بینیم که دیوارپشت آن روزنامه پوش شده است اندکی بعد مردی وارد کادر شده روی مبل می نشیند ومی خواهد با کنترل تلویزیون را روشن کند اما انگار کنترل ازکارافتاده است چند بارآن را به میزجلویش می زند، باتری اش را درآورده دندان می زند اما بازهم کارنمی کند وبعد به جلوی تلویزیون آمده وبا انگشت ضربه ای به شیشه تلویزیون، لنزدوربین وشاید هم بیننده می زند چند بار این کار را تکرار کرده با تغییر زاویۀ دوربین  تعدادی تلویزیون می بینیم که درگوشۀ دیوار بر روی هم قرارگرفته اند. فیلمی سیاه وسفید شاید دردنیای سیاه وسفید مردی تنها که تنها وسیلۀ ارتباطی اش با بیرون همین تلویزیونی است که آن هم خراب است. بازی بسیارخوب آقای سایبانی درباورپذیرکردن وارتباط بیننده با شخصیت تاثیربسزایی دارد همچنین طراحی صحنه مناسب. اما نورپردازی اندکی به بازی آقای سایبانی لطمه زده است، سایه ای که بر روی چشمان افتاده بود بیننده را از دیدن آن ها وارتباط بیشترمحروم کرده است همچنین سکوت وموسیقی نداشتن فیلم هم به کمک آن آمده است. درمجموع ایده خوب پرداخت شده است.

 

15. گهوارۀ سفید             13  //               سلیمه آینه                 داستانی

 

فیلم داستان زن ومردی را بازگومی کند ازیکی ازجزایر(لافت) داستان زن وشوهری که بچه دارنمی شوند وزن گویا هر روزبه زیارتگاهی درهمان اطراف می رود. استفاده بسیارمناسب ازعناصربومی ومحیط وبافت جزیره درپیشبرد داستان وفضاسازی قابل اعتنا است. تدوین مناسب باعث شدا است داستان به روانی گسترش یابد وبازی های خوب بازیگران به چشم بیاید. فیلم برداری ، میزانسن وکادربندی ها دقیق وحساب شده وازپیش تمرین شده است. استفاده ازقایق، دریا و کوچه ها هم به جا وکاربردی است. دریکی ازروزها که مرد برای کاربه دریا می رود زن را نیز می بینیم که به همان زیارتگاه می رود اما قایقش را آب با خود می برد و او مجبورمیشود شب را همان جا بخوابد ؛ شوهر وقتی به خانه می آید او را نمی بیند ودرپی او به دریا می رود.اضطراب ونگرانی دراین سکانس به خوبی منتقل شده است هم با استفاده ازفیلم برداری وفضاسازی وهم تدوین. سرانجام هنگام سپیده دم مرد به همان زیارتگاه می رود وزن را درخواب می یابدوگهواره ای سپید نیزدرکنارزن می بیند که کبوتری درآن است زن بیدارمی شود وهردو به طرف قایق ودریا می روند. کبوترکه نشان صلح ودوستی است این جا می تواند نشان عشق وخوشبختی نیزباشد. ما درسکانس اول وآشنایی با این زن وشوهربه علت نداشتن بچه واصرارزن به رفتن به زیارتگاه تنشی را بین آن دواحساس می کنیم اما درسکانس نهایی ورفتن آن دو به سمت دریا وقایق بی آنکه هیچ کلامی ازعشق به میان آید ، عشق ازصحنه سرریزمی کند. من این فیلم را داستانی زیبا وظریف دربیان عشق می دانم. بازی ها بسیارخوب بود وهمچنین دیالوگ ها. به جزاوایل فیلم که نورروزاندکی به تصویر صدمه زده ، تصویربرداری بقیه فیلم بسیارخوب است کارگردانی نیزبه جا وحساب شده است. نوع وحجم موسیقی نیزخیلی خوب استفاده شده است تنها نکته ای که می ماند رنگ فیلم است که اندکی کدرشده است وآن نیزبه گفتۀ فیلمبرداراین گونه نبوده است. به نظرمی آید خانم آینه یکی ازفیلم سازان آینده داراین استان باشد.